Dachy ze strzechy przez dziesięciolecia stanowiły symbol zacofania i biedy, obecnie jednak, gdy przekonano się naukowo o ich zaletach, wracają do łask. I to nie na domach biedniejszych osób, ale tych gotowych wyłożyć sporą sumę za takie pokrycie dachu.
Dachy ze strzechy wykonywane są zwykle z trzciny, która posiada lepsze właściwości od słomy, również stosowanej do tego celu. Dachy te są świetnymi izolatorami termicznymi i akustycznymi. Wnętrza domów z tym pokryciem są chłodne latem i ciepłe zimą, do tego są dobrze wyciszone.
Zakładanie systemu rynien nie jest konieczne, ponieważ dach wychodzi na tyle daleko poza obrys domu, że woda spływająca po nim nie ochlapuje ścian. Wiązki trzciny, ułożone ciasno i pod odpowiednim kątem, nie przeciekają nawet w czasie silnej ulewy – nasiąkają wodą na ok. 5 cm, a przeciętna grubość takiego dachu to ok. 30 cm. Ze względu na tę grubość możliwe jest fantazyjne ukształtowanie dachu, zdolny dekarz jest w stanie wyczarować z niego bajkowe cuda, równo przyciąć całość i stworzyć miękkie, płynne linie.
Trzcina należy co prawda do materiałów łatwopalnych, jednak dzięki odpowiedniej impregnacji poszycia dachowego, oraz oddzielenia go od więźby dachowej niepalną izolacją (szczególnie dookoła komina), można znacznie zmniejszyć ewentualne ryzyko związane z pożarem dachu i rozprzestrzenianiem się ognia.
Dach z trzciny może z powodzeniem przetrwać dziesięciolecia, pod warunkiem, że zostanie prawidłowo wykonany. Do tego pięknie się starzeje i w ciągu kilku lat zmienia kolor na odcień popielatego brązu.
